ประวัติความเป็นมาของแม่พิมพ์เฟล็กโซกราฟี กล่าวว่าในปี พ.ศ.2313 หรือ ค.ศ.1770 มีนักเคมีชาวอังกฤษ
ชื่อว่า โจเซฟ เพรสเลย์ (Joseph Presley) ค้นพบว่าลาเทกซ์หรือน้ำยางที่แข็งตัวด้วยความร้อนนั้นสามารถนำมาลบรอยดินสอได้ เขาจึงตั้งชื่อว่า ยางลบ (rubber)
อีก 69 ปีต่อมา คือ ในปี พ.ศ. 2382 หรือ ค.ศ. 1893 นายชาร์ลส กูดเยียร์ (Charles Goodyear) ได้คิดค้นวิธีที่จะทำให้ยางดิบแข็งขึ้น และสามารถนำมาใช้ประโยชน์ได้มากขึ้น โดยได้ทำการทดลองผสมยางดิบกับกำมะถันหรือซัลเฟอร์ และหยดลงบนเตาในครัว และเฝ้าดูปฏิกริยาการแข็งตัวที่เกิดขึ้นของยาง เขาพบว่ายางที่ได้แข็งขึ้น เขาเรียกปฏิกิริยานี้ว่า วัลคาโนเซชัน(Vulcanization) หลังจากการค้นพบนี้ก็ได้เกิดเป็นอุตสาหกรรมการทำยางขึ้น
